Morgane Gielen: a girl with a dream

In 2019 startte Morgane Gielen als lifestyle- en modefotograaf in hoofdberoep. Hetzelfde jaar stampte ze ook het project No Babes uit de grond, een fotoproject dat schoonheidsidealen in vraag stelt en taboes doorbreekt. Hiermee combineert ze haar twee passies: fotografie en haar liefde voor mensen: “Eerst was het muziek: ik zong en speelde piano. Jazeker, ik heb zelfs meegedaan aan Eurosong For Kids. Het is pas toen ik op mijn veertiende mijn eerste fototoestel kreeg van een familielid, dat ik helemaal verknocht geraakte aan fotografie. Thuis op mijn kamer zette ik vriendinnen en familie voor de lens. Met de zotste make-up looks probeerde ik dan de mooiste portretten te maken.”

Doordat Morgane zelf een traumatische gebeurtenis heeft meegemaakt en worstelt met een minderwaardigheidscomplex ging ze op zoek naar gelijkgestemden: “Van jongs af aan heb ik al een soort van rechtvaardigheidsgevoel. Zo nam ik het, als tomboy, op voor gepeste kinderen. Dat gevoel is duidelijk nooit weggegaan. Want toen ik, als modefotograaf, zag hoe modellen binnen een bepaald hokje moesten passen en hoe ze als objecten werden behandeld, begon het bij mij te kriebelen om er iets mee te doen. Zo is ‘No Babes’ geboren. Echte mensen voor de lens krijgen en ze in volle glorie afbeelden – imperfecties inbegrepen- dat is waar het in mijn fotografie omdraait.”

En hoewel body positivity een belangrijk onderwerp is in haar fotografie beperkt Morgane zich niet enkel tot dat: “Toen ik met ‘No Babes’ startte wou ik de rauwe verhalen van echte mensen vertellen en delen. Ik wou het hokjesdenken de wereld uit helpen en laten zien dat het OK is om je kwetsbaar op te stellen. Mensen uitsluiten was voor mij dan ook geen optie. Van de LGBTQIA+ community tot paralympiërs: bij mij komt iedereen aan bod.”

Toen Morgane met ‘No Babes’ begon, waren de reacties om het op zijn minst te zeggen... gemengd: “Vanuit de modewereld moest ik niet op veel enthousiasme rekenen. Collega-fotografen verklaarden me gek toen ik met No Babes begon: ‘Dat zal nooit werken’. Typisch Belgisch en ik ben net omgekeerd. Ik zie het graag groots en zie overal mogelijkheden. Gelukkig ben ik koppig en ben ik blijven doorzetten. Ik ben een échte strever, voor mij is falen dan ook geen optie. Als zelfstandige moet je zo zijn, want de helft van de tijd zal je dingen moet doen waar je niet bepaald warm van wordt. Denk maar aan administratie. Zo heb ik al heel wat mensen zien sneuvelen, omdat ze zich daar niet over kunnen zetten. Doorbijten is de boodschap, want na een paar jaar kan je mensen aanwerven die dat minder plezante gedeelte van je kunnen overnemen.”

Collega-fotografen waren dan misschien wel niet razend enthousiast over No Babes, de reacties van buitenaf waren dat wel: “Mensen begonnen naar mij toe te komen met de vraag of ze hun verhaal mochten delen voor mijn lens. En wanneer dat ze hun ervaring met ‘No Babes’ als iets therapeutisch beschrijven, dan vind ik dat gewoon de max. Mijn modellen vinden het dan wel bevrijdend om met hun verhaal naar buiten te komen, maar voor mij is dat net ook zo. Wanneer ik dan ook nog eens van het bredere publiek reacties als ‘Ik ben blij dat er eindelijk eens échte inclusiviteit in België is’ te horen kreeg, wist ik dat No Babes een succes was.”

Door die positieve golf aan reacties besloot Morgane dat het tijd was om haar project naar een hogere niveau te tillen. Een doordachte keuze? “Met ‘No Babes’ leerde ik een heleboel mensen kennen die veel potentieel hebben, maar door de schoonheidsidealen in de modewereld nooit een kans kregen. Toen inclusiviteit plots een hot topic werd, zag ik veel bedrijven mensen scouten op mijn Instagram- account. Op het eerste zicht is dat positief. Maar toen bleek dat deze bedrijven hen niet wouden betalen, omdat ze geen ‘professionele’ en ‘klassieke’ modellen zijn. Toen besloot ik in een impulsieve bui een ‘No Babes’ modellenbureau op te richten. Want wij zijn geen goed doel. Zie daar is dat rechtvaardigheidsgevoel weer.’

Op 28-jarige leeftijd heeft Morgane Gielen als zelfstandige al heel wat bereikt, toch blijft de fotografe heel bescheiden: “Sinds mijn veertiende weet ik al dat ik mijn eigen baas wou zijn. In het begin heb ik dan ook veel gratis shoots gedaan om mensen te leren kennen. Ik vertelde tegen alles en iedereen wat mijn plannen waren. Zo heb ik een netwerk uitgebouwd. En dat heeft zijn vruchten afgeworpen, want bij de lancering van ‘No Babes’ heeft mijn netwerk mij ook gesteund, net omdat ze in mijn visie geloofde. Alle modellen die hebben meegewerkt, alle make-up artiesten en stylisten die hebben meegewerkt, hebben het gratis gedaan. Ik mag dan ook echt mijn pollekes kussen.”

Toch liep het lanceren van haar zaak en verschillende projecten ook niet altijd over rozen: “Ik ben heel creatief, maar van het administratieve heb ik niet altijd kaas gegeten. Zo wist ik in het begin ook heel weinig over BTW, prijszetting,… noem maar op. Als ik een goed advies mag geven dan is het wel om een business coach onder de arm te nemen. Virtueel of in real life. Want hoe sneller je jouw eigen valkuilen en cijfers begrijpt, hoe sneller je zult groeien.”

Als we aan Morgane vragen om in haar glazen bol te kijken en de toekomst te voorspellen, ziet ze die voor haar nog heel wat in petto heeft: “Mijn doel is om even 'erkend' te worden in België, als bijvoorbeeld Lieve Blancquaert. Verder droom ik ervan om ook internationaal door te breken, zowel als fotograaf als met ‘No Babes’. Graag geef ik mijn ‘No Babes’-fotoboek in verschillende talen uit, werk ik nog aan een nieuw tv-programma omtrent ‘No Babes’ en werk ik ook rustig aan mijn nieuwe huis waar ik misschien voor de allereerste keer een echte kantoor zal hebben voor mezelf én mijn teamleden. Daarnaast is er nog een ambitie om No Babes Agency wereldwijd te lanceren, maar we zien wel hoe het loopt. We zijn nu nog maar 8 maanden bezig. En ergens tussen al die plannen moet ik misschien een momentje zoeken om wat uit te rusten (lacht).”